"Bayrağa Sarılı Sessizlik"
 
Bu sabah şehir sustu.
Güneş, Aksaray’ın üzerine bir başka doğdu.
Kuşlar uçmadı belki de, sirenler kadar acı bir sessizlikle…
 
Çünkü bir evin balkonuna asılan Bayrak bu kez ayrılığın işaretiydi.
Bir yiğit daha düştü toprağa.
Bir Aksaraylı daha, vatan toprağına alın terini değil… kanını verdi.
Adını hep birlikte öğrendik,
Özkan Özkanlı, öğrendik ki öksüz büyümüş dedesinin elinde, duyduk ki kendi gibi öksüzlere yardım elini uzatmış....
fotoğrafına hüzünle baktık.
 
Bir an için sustu sokaklar, sustu kalemler… sustu vicdanlar.
O şimdi bayrağa sarılı.
O bayrak ki, uğruna ölünesi bir onurun simgesi...
Ve o şehit ki, ardında bir anne, bir baba, bir eş, bir çocuk ve binlerce “benim oğlum” diyen Aksaraylı bıraktı.
Askerdi, polisdi, mehmetçikti adı fark etmez.
 
Görev yerinin adı pençe kilit Irak bölge farklıydı ama kalbi Aksaray’daydı.
Hasandağı’nın serinliğiyle büyüdü, Ihlara Vadisi'nin sükûnetiyle yürüdü Ortaköy'ün Yunus Emre'siyle yoğruldu
Vatan söz konusu olduğunda geri durmadı, gözünü bile kırpmadı.
Şimdi ise arkasında bir tabut...
Üzerinde ay yıldız...
Ve önünde eğilen İçişleri bakanı ve niceleri …
 
Dostlar,
Bir şehir büyür şehit verince.
Bir millet silkelenir.
Bir toprak şehidiyle yoğrulursa, o toprak vatandır işte.
Ama ne olur unutmayalım…
Şehit, sadece defnedilince değil, hatırlandıkça yaşar.
Adını bir okulda, bir parkta yaşatmak yetmez… Ortaköy kavşağı üst geçide verelim
 
Onun uğruna can verdiği değerlere sahip çıktığımız sürece yaşar.
Mekânın cennet olsun Aksaraylı yiğit.
Bu toprak seni unutmaz.
Biz unutmayız.
Dualarımızdasın.
Sessizliğimizde, gözyaşımızda, bayrağımızda sen varsın.
Ruhun şad, makamın ali olsun